10 maja 1975 roku Sony przedstawilo Betamax
Pomysł nagrywania filmów z telewizora wydawał się ciągle rodem z SF, ale przełom w historii nastąpił.
Pierwszy magnetowid Betamax był duża drewnianą konsolą z wbudowanym 19-calowym telewizorem Sony Trinitron, przynajmniej w Stanach Zjednoczonych, które jako rynek o dużych tradycjach związanych z przekazem telewizyjnym i stosunkowo wysokim poziomem życia wydal się Japończykom najlepszy. Obiecywali „koniec wojny na kanałach” i „początek pokoju w rodzinie”. Pierwszy model kosztował uwzględniając inflacje obecne 2800 USD. Kompletny zestaw nazwany LV -1901, zawierał kopię The Flying Clouds, promocyjnego wideo do pierwszego Sony Betamax, LV-1901 trudno obecnie znaleźć poza muzeami, ale The Flying Clouds przetrwały dzięki platformom takim jak YouTube. Rok później na rynek wypuszczono samodzielne wideo z możliwością podłączenia telewizora lub kamery.
Konkurencyjny VHS pojawił się w 1976 r. Jak stara prawda mówi, gorszy, ale tańszy wyparł z rynku produkt Sony choć wielu uważało, że Betamax był lepszy pod względem jakości. Wiele firm telewizyjnych i profesjonalistów używało tego formatu prawie do końca okresu użytkowania.
Pamiętajmy jednak, że pierwszym dostępnym magnetowidem (VCR) nie był Betamax, ale system Sony U-matic (taśma 3/4 ″), wydany we wrześniu 1971 roku. Ale to dzięki Betamaxowi wideo trafiło pod strzechy.
Sony zaprzestało produkcji w sierpniu 2002 roku. Ale wtedy już nośniki analogowe miały dni policzone – zapis najpierw na CD/DVD a później inne nośniki taśmy odesłało do lamusa.
kto by dziś wytrzymał tak długą reklamę jednego produktu?
