Właśnie zdałem sobie sprawę że to ta,piosenka ABBY
4 polubienia
Oj tak, wzrusza. Oni jednak byli mistrzami w budowaniu nastrojów i emocji za pomocą zarówno melodii jak i tekstu.
3 polubienia
I don’t wanna talk…
I pozamiatane…Wystarczy spojrzeć…
Jaki cholerny magnes w tym jest…
3 polubienia
I to niesamowite wykonanie. Lubię czasem posłuchać tego zespołu, ale moje muzyczne wzruszenia biorą się z innych kierunków muzycznych.
Ostatnio posłuchałem sobie Roty i Wróć Jasieńku, nie spodziewałem się tak wielkiej emocji, która mną targnęła podczas słuchania. Aż mnie oczy “zaswędziały”…
4 polubienia
Mnie też!
3 polubienia
A pamiętam jak to moja ulubiona koleżanka forumowa,do nocnych dyskursów [krewka zośka] wręcz nie znosiła zespołu 
1 polubienie
O serio? Tez z nią często gadałem, ale tego tematu akurat nie poruszalismy.
1 polubienie
To raczej przypadkowo wyszło.Chyba puściłem Intermezzo No.1,akurat nie śpiewane…Czy może jakaś sylwestrowa okazja…Nie pamiętam.
Ale pamietam jak bardzo mnie wtedy zaskoczyła.
1 polubienie
Noooo, Intermezzo, to bardzo nietypowy dla ABBY utwór. Mało kto usłyszawszy go przypisze do tego zespołu.
1 polubienie
Aby niewtajemniczeni mięli pojęcie 
Chyba od tego sie ta rozmowa zaczęła ale na 100 procent pewności nie mam…
1 polubienie
Nie ABBA to ogolnie nie moje dźwięki. Widac ciezkie dziecinstwo mialam z tym jako tlem mzycznym?
wzrusza mnie?
Tak jak wiele tego typu muzyki.
The Doors Riders on the Storm i Skorpion z Wind of Change, ale to drugie ze względów osobistych lata pozniej po nagraniu. No i dodam z mojego podwórka
Też to lubię.
1 polubienie
Justin Hayward i John Lodge czyli Blue Jays…Dwaj frontmani grupy The Moody Blues,nagrali zupęlnie niespodziewanie,w 1975 roku,cudowny album!
Wszystko tu jest baśniowe.Od okładki po aranżacje z wręcz bizantyjskim rozmachem,których nie powstydziłby i ksiądz Vivaldi…
Tylko jedno pozostaje bardzo ludzkie.Teksty,pełne liryzmu,czasem smutku ale czasem i pełne nadziei.Jak chyba przede wszystkim ten…Maybe…Przedostatni utwór na płycie.
Bardzo przypomina inną kompozycje Moodies,“Isn’t Life Strange”
I do tego ten sam rodzaj refleksji…
1 polubienie
Zaczynają mnie wzruszać niektóre moje wspomnienia. I wczoraj tak było, gdy po raz trzeci poprawiałem krzyżówkę co ją w konkursie kolegi @benasek wystawiałem. I w którymś momencie stanęła mi przed oczami jak żywa pewna scenka z mojego rodzinnego życia. Z malutkimi córeczkami i żoną. Zrobiło mi się wilgotno pod powiekami.
3 polubienia
Moja córka przyszła na świat 18 grudnia…
Ilekroć w domu postawie i oświetlę choinkę,wraca do mnie ta chwila…Kilka chwil, gdy z małą na rękach,po raz pierwszy podeszliśmy do tych światełek.I jej szeroko otwarte oczy 
Spełnienie 
1 polubienie
Przestań, bo mnie zaraz takie coś łzawienie powoduje.
1 polubienie
A ja,mimo wszystko,lubie ten rodzaj wzruszeń.Byle w spokoju,bez pośpiechu…
1 polubienie
Nie dziwię się, każdy przyzwoity człowiek to lubi. Tylko, czasem ten nadmiar tego wzruszenia…
1 polubienie
A czy mamy dzisiaj czas na nadmiar?
Ja widzę to raczej odwrotnie.Brak mi tego czasu…Zresztą…Z tego co widzę to ja i tak sobie niezle radzę 
1 polubienie
Pojdziesz na emeryture to dopiero zacznie Ci czasu brakowac…tyle zaległości.
2 polubienia