“I jesli teraz mnie opuścisz,zabierzesz ze sobą to co we mnie najwazniejsze…”
Chicago zagrali te ballade Petera Cetery,w 1976 roku.To byla juz ich 10 plyta…
Przeskakiwalem wtedy z 8 klasy do liceum…Niby nie o tym wtedy sie mysli ale…Bylem chyba jeszcze myslami na pożegnaniu 8 klas…Kasia,Basia,Ewa…
Pamietam jak…Joachim Ernst Berendt,autentyczny jazzowy guru,zjechal zespoly w stylu Chicago…Wtedy sie wymagało,nie powiem…
Ale tez złość we mnie została…No bo jak nie widziec ze zespol potrafi grac?
Tak sie wtedy szarmancko,zaczynało…Czasem wystarczyło krótkie,“Mozna?”
I byly emocje…Moze jeans czy kremplina to nie wiktorianski sznyt ale kochac sie w kims bylo chyba nawet fajniej!
w 1976? jeans trzymal sie mocno, kremplina juz wychodzila z mody, a niemieckie (DDR) zegarki, kolorowe i wielkie (swatch juz wtedy istnial??? bo to wygladalo jak praprzodek tej kiczowatej marki) byly szczytem szpanu.
a w owczesnych stylach muzycznych mozna bylo wybrzydzac do woli, bo jednak poziom byl wysoki.
szwedy w 1976? w tym czasie juz sie zwezaly, koszule/bluzki dopasowane, obowiazkowo z wielkimi szpiczastymi kolnierzykami. wchodzila moda unisex i spodnice midi najlepiej klosz lub polklosz.
na tzw. arizone u nas mowilo sie szariki, z braku czegos lepszego lub dobrej krawcowej (bo fason odtworzyc nie bylo trudno, a ja mialam dobra, rodem z Szamotul zreszta) byly hitem, ale glownie dlatego, ze bylo je trudno kupic.
No kurczę! Jak mógł mi ten post umknąć?!
Uwielbiam po prostu! Właśnie “If You…” najbardziej, ale jeszcze wstawię tu jeszcze taki jeden… (a mam ich jeszcze trochę w uszach … :))
Można…?
Coś o tym wiem @elsie, muzyka brzmi w uszach jak dzwon, a co dalej…? Bryndza.
Czasem wpadnę na “Jaka to melodia” i dośpiewuję sobie koniec piosenki nierzadko przed zaproszonymi uczestnikami, bo wiem, wiem!! Ale co z tego…
Jeszcze wykonawcę jakoś rozpoznam, ale tytułu, zabij mnie, za skarby świata nie pamiętam! No i kiszka się robi …
Ach oczywiscie!
Harry Nilsson,kolega a nawet ponoć,przyjaciel Lennona…Jesli masz chwilke [bo ja teraz nie mam],wrzuć sobie jego interpretacje tematu Freda Webba"Everybody’s Talking",z filmu,“Nocny kowboj”[z Dustinem Hoffmanem i Jonem Voigtem]…
To daje nieco szersze pojecie,jak to jego granie wyglądało…
(a mam ich jeszcze trochę w uszach … :))
