Witam. Ludzie wychowani na grach być może nadal będą chcieli grać w gry, gdy się zestarzeją. Problem w tym, że gdy ja wróciłem do grania po około 20 latach niegrania na konsoli i kilkunastu latach niegrania na padzie, to ja boleśnie muszę stwierdzić, że te gry są irytująco trudne.
Gry video mogą wymagać refleksu, dobrego wzroku, pamięci, cierpliwości, ogarniania kilku rzeczy na raz, a to mogą być zbyt wysokie wymagania dla graczy 60+.
Co Wy sądzicie o pomyśle łatwiejszych i dostosowanych do wieku gier? A może współczesne gry są wystarczająco łatwe w porównaniu do gier z przełomu lat osiemsziesiątych i dziewiędziesiątych?
Mam szachy.Reszta mnie nie interesuje.
Parę razy do roku,zabijam czas krótkimi szarpnięciami w uno ale to oczywiście JEDYNIE zabijanie czasu.
Jak można być"wychowanym na grach"???
Mój dziadek nie grywał w gry w młodości, więc on nadal nie będzie tego robił, ale ludzie, którzy młodzi byli na przełomie lat 80-tych i 90-tych też kiedyś będą starzy.
Nie. W gry komputerowe nie gram, bo nie mam na to czasu. Zreszta parafrazujac kolege @benasek ? Zycie samo w sobie jest nie tyle zagadka co grą.
Owszem jakas prosta ukladanka pozwalajaca oswoic sie z metoda obslugi zabawki jaka staly się komputery? To uniwersalne. Od zlobka po DPS. Ale robi8d jakoes sztuczne podziały na grupy wiekowe? Daj sobie siana. Chwyt matketingowy.
@Devil jeszcze chwila i uwierzę…
Owszem gry, które wymagaja koordynacji wzroku, reaagowania na bodzce? Jako uzupelnienie terapii w przypadku pospolicie pojmowanej sklerozy? Tak. Aktywność w przypadku urazow typu neurologia? Też. Ale zakladanie, ze cos jest dla okreslonej grupy wiekowej - a priori? Nie.
Jeżeli w przyszłości będziemy mieli prąd i kogoś będzie stać na elektronikę,a będzie już seniorem,to sam sobie jakąś grę wybierze.Nie trzeba nowych tworzyć(no chyba że dla reklamy,pieniędzy i naciągania)…
Na szczęście ja nadal lubię słuchać i oglądać gameplaye 