A co do mimiki, to podobno mam dość słabo zróżnicowaną, ale jak już się ją raz pozna, to można mnie zawsze i wszędzie przejrzeć 
Mam krzywy uśmiech, więc czasem wygląda na niemiły nawet, kiedy taki nie jest. (Ale często jest😶) Mam skłonność do unoszenia lub lekkiego marszczenia (z równoczesnym skrzywieniem się) brwi. Często w charakterystyczny sposób, różny w zależności od emocji, uciekam wzrokiem. Rzadko patrzę komuś w oczy. Ale chyba najwięcej wyrażam właśnie spojrzeniami.
1 polubienie
Słaba mimika? Botoks w tym wieku? 
1 polubienie
Niestety gestykuluję na potęgę, to zmora mojej Mamy, która mi zawsze powtarza, że “takie machanie łapami” jest w złym guście. Nawet znajomi mówią “Ty, to zupełnie jak Włoszka”. A najbardziej zamaszyście gestykuluję, kiedy jestem podekscytowana, albo słów nie znajduję akurat… Wiem, siara…
Skala 8,5 w porywach do 9 niestety…
2 polubienia
Witaj w klubie Aszka!
1 polubienie
Nie gestykuluję wcale.Nie mam ochoty na to, by mnie ktokolwiek czytał lub odgadywał z mowy ciała. Z twarzą niestety jest inaczej. Rumienię się, opuszczam oczy, patrzę prosto lub uciekam spojrzeniem, zagryzam wargi, wydymam je, uśmiecham się pod nosem, oblizuję usta, marszczę nos. Chciałabym umieć mieć twarz pokerzysty.
3 polubienia
Aaaa, ja też potrafię się zarumienić, albo gdzieś wzrok spuścić momentami, czy nogą pomachać dla rozluźnienia …
2 polubienia