Atiq Rahimi-“Kamień cierpliwości”
Juz kiedyś wspominalem o tej rewelacyjnej książce ale,powiedzmy sobie szczerze.Nie bylo wojny,nie bylo kontekstu.
Bo my w wygodnych fotelach,nawet tematu nie zwykliśmy podejmować a co dopiero odczuwać,bez kontekstu wojny lub innych medialnych doniesień…
Autor urodzil sie w Kabulu.40 lat temu,ledwo uszedł z życiem podczas wojny ale nie robil z tego powodu szumu tylko wziął sie do pracy.
A ma na swym koncie kilka powiesci i jeden film,jesli moje informacje są aktualne.
O swoim “Kamieniu cierpliwosci” powiedział ze byla to próba zmierzenia sie z własnym gniewem i cierpieniem…
Nie trudno sobie to wyobrazić…
Oto samotna kobieta ktora dogląda w zgliszczach wojennych,pogrązonego w śpiączce,rannego męża.Z czasem…zwierza sie ze wszystkiego co czuje i co przeżywa.Z tego co czula podczas bicia,z tego co czula zmuszana do stosunków…A takze z tego co przez cale zycie znaczyla dla niej pogarda czlowieka na ktorego byla skazana…
A kiedy nadchodzi to "przebudzenie"tzw. męża…Ale do końca tego nie opowiem bo to kryminał gdy zdradza sie zakończenie…Choć akurat tutaj nie trudno sie domyślić…
Nagroda Goncourtów,2008…
Ta ksiązka mowi wiecej niz tydzień doniesień z BBC rodem.
W tej książce ból miesza sie z wręcz namacalną wściekłością.A jednocześnie autor pisze niemal wyłacznie z małej litery,bez podnoszenia głosu,bez oskarżenia i katrupiącej zazwyczaj wszelkie wrażenia,dosłowności…
Przeczytalem juz trzeci raz…
Jest jeszcze dedykacja:
“Pamieci N.A.,
afgańskiej poetki
bestialsko zamordowanej przez męża”
Jeszcze pare lat temu A.Rahimi wyglądał jak…Lider The Gypsy Kings 
Ciekawe co powiedziałby dzisiaj…
