To jak sądzisz birbant - o ile byliśmy zacofani pod tym względem od Europy Zachodniej oraz być może to samo pytanie w stosunku do Turcji i Rosji o ile coś na ten temat wiesz ?
Wiem, że Piotr Wielki w Rosji sporo dobrego wprowadzał, a potem też Katarzyna Wielka …
Ja w czasie weekendu rozmawialam z Turkami na tematy Turcji (historia, kultura, literatura) i Islamu.
Rozmowa byla bardzo ciekawa ( w ramach Tygodnia Kultury Miedzynarodowej) i zainspirowala mnie do zainteresowania sie Turcja. Jak na razie wiem niewiele, prawie nic. Moze Birbant cos napisze
Historia Turcji jest mi znana o tyle, o ile ten kraj miał do czynienia z Polską. Wbrew pozorom nie były to tylko bitwy. Wiele tych wojen było niepotrzebnych, bo Turcja, jak i Szwecja, nadawała się na sprzymierzeńca. Niestety, tu kłania się polityka Wazów jak i niektórych sułtanów. To Polska rozpoczęła ten chocholi taniec, zrywając rozejm, jeszcze w 1444 roku w Warnie. Pomiędzy konfliktami, Rzeczypospolita i Turcja potrafiły mieć między sobą umiarkowanie poprawne stosunki.
Od czasów Kazimierza Jagiellończyka, pod tym względem o zacofaniu Polski mowy nie ma. Kraj stał się nie tylko równorzędny wobec państw zachodnich, ale i przewyższał je.
Ten okres nazywany jest przez historyków wiekiem srebrnym Rzeczypospolitej.
Resztę dopowiem później w następnym komentarzu.
Starożytność, średniowiecze, era nowożytna, to tylko nazwy nadane przez historyków dla ułatwienia systematyzacji. Ludzie żyjący ówcześnie nie nazywali swoich czasów, dla nich to była współczesność przez wszystkie pokolenia.
Naukowcy badając chronologię przeszłych wydarzeń, układali je w procesy, sztucznie podzielili historyczny czas i dla ułatwienia nadali nazwy według tego podziału. Kryterium w tym były charakterystyczne wydarzenia uznane za pewne przełomy, co świadczy o tym, że ludzie żyjąc w swych czasach, nie zdają sobie sprawy z tego i nie odczuwają przemian. Życie ludzkie jest na to za krótkie. My w dzisiejszych czasach również. Wydaje nam się, że będzie tak samo w przyszłości, jak jest dzisiaj, choć współcześnie już panuje większa świadomość w tym temacie.
I tak Średniowiecze zostało podzielone na 3 części, głębokie, środkowe i późne. Liczymy je od upadku starożytnego Rzymu do odkrycia Ameryki przez Kolumba.
Część głębokiego średniowiecza to czas do ukształtowania się zachodnich mocarstw, jak Państwo Franków i Cesarstwo Niemieckie, czyli lata, czyli w zaokrągleniu 350 r.do ca 600 r.
Dalej;środkowe to od 350 do ok, 950, czyli można stwierdzić, ze chrzest księstwa Mieszka I nazywany chrztem Polski odbył się na przełomie późnego i środkowego średniowiecza. Trzeci etap, to średniowiecze późne, trwające do 1468.kiedy to odkryto Amerykę. I następny czas nazwano nowożytnością. Oświecenie jest częścią nowożytności i liczy się je od 1688 r. Epokę nowożytności historycy skończyli, gdy skończył się wiek XIX. Czyli według nauki, żyjemy w czasach współczesnych nie nazwanych. Naszym czasom nazwę nadadzą historycy w przyszłych pokoleniach, czyli nasi potomkowie. A ich czas, następni.
Jak ja sie uczylam tozwracano mi uwage na podzial sredniowiecza nie tylko na okresy czasowe ale i na roznice na poszczegornych obszarach- I tak na porzyklad w jednym kraju bylo to glebokie sredniowiecze a wnnym juz (prawie) renesans. Ale juz jestem zbyt zmeczona by sobie to przypominac
Renesans czyli Odrodzenie nie jest zaliczany do epoki historycznej. Uważa się, że to epoka kultury i nauki europejskiej czasowo wchodząca w skład Oświecenia. Liczy się umownie ten okres od 1520 roku do końca XVII w. Symbolicznym początkiem jest twórczość Dantego.
Wiem skąd Twoja uwaga. Pogląd, o którym wzmiankowałaś bierze się z tego, ze spora grupa historyków wywodząca się głównie z Ameryki uznawała Renesans jako kulturową kontynuację Średniowiecza.
Renesans wywodzi się z Italii. Działalność kulturowa z tego kraju rozchodziła się po Europie nierównomiernie i docierała do innych państw z różnym czasowo opóźnieniem.
Stąd biorą się rozbieżności, które w sumie nie mają większego znaczenia.