Za granicą byłam tylko w najbliższej okolicy: Czechy, Słowacja, Niemcy, Chorwacja, Węgry, Holandia i nieco dalej Szwecja i Norwegia. Pracowałam za granicą tylko w Holandii. Było zupełnie zwyczajnie. Praca w rolnictwie i ogrodnictwie. W sumie to każdy pracował trochę indywidualnie, bo każdy miał swój rejon gdzie np. zbierał paprykę albo plewił grządki. Widywaliśmy się w sumie tylko na drugim śniadaniu ok 10.00, przy kanapkach i kawie. Pracowałam z samymi mężczyznami, to byli sami Holenderzy. Trzymali się razem a ze mną tylko grzecznościowe: co słychać. Był tylko jeden Polak, prawa ręka holenderskiego szefa, to czasem trochę pogadaliśmy, ale nie za wiele, bo miał dużo obowiązków.
3 polubienia
68 to byl dosc osobliwy czas, mi z horyzontu zdarzen zniknelo wielu znajomych. Ich potomkowie zbudowali nowy mur. Na pustyni Nagew.
1 polubienie
Dokładnie. Gomułka się pozbył elity intelektualnej, co do dziś się odbija, mimo tylu pokoleń. Tak mi się wydaje, że gdyby nie ten exodus, nie byłoby PiS u władzy.
Ale nie zbaczajmy z temata.
2 polubienia
W czasie mojego wygnania najbliżsi mojemu sercu stali się: mój chłopak Australijczyk(ale to nie znaczy, że uwielbiam wszystkich Australijczykow 
przy kilku pierwszych spotkaniach nie przypadli mi wcale do gustu. Teraz mieszkając w Australii nie bardzo dogaduję się dziewczynami. Przynajmniej tu gdzie mieszkam Są one niezbyt kobiece, dużo piją i ćpają. Moje najlepsze przyjaciolki tutaj to Polka wychowana w Australii i Chinka). Drugą osobą która wryla mi sie w pamięć jeszcze w Anglii byl mój przyjaciel także Australijczyk(mój facet tez sie z nim zaprzyjaznil). Był takim kolorowym wolnym ptakiem podróżującym po całym świecie i jednocześnie nie jakimś obdartusem jak wieku taki nomadów. Spotkalismy się raz odkąd wszyscy wróciliśmy do Australii i az trudno uwierzyc jak sie zmienil… ustatkowal się, ma dziewczynę lekarkę, cwiczy jogę dla par i oszczędza na pierscionek zareczynowy, bo dla niej taki za 20 tysiecy dolarow to za tani… nie ma już śladu po tej wolnosci.
No i mój najukochanszy przyjaciel, ktory jest anglo-afroamerykaninem. Mieszka teraz w Stanach. Na poczatku go nie znosiłam, ale jednak syndrom Sztokholmski zadzialal(spedzal cale dnie na kanapie w naszej sypialni i nie moglismy się go pozbyc 
) i obydwoje z moim chlopakiem stalismy sie z nim najlepszymi przyjaciolmi. Ostatnio oswiadczyl się swojej dziewczynie w Meksyku(bardzo chcial abysmy lecieli z nimi na te wycieczke, ale niestety granice Australii Są zamkniete) I nie mogę sie doczekac aż będę na ich slubie 
Trudno uwierzyc że znalazł kobietę która z nim wytrzymuje
5 polubień
Iternet to wartosc sama w sobie. Ale nauczyc sie oddzielac ziarno od plew?
Poki co wszelkego rodzaju Big Brother i inne z kamera wsrod zwierzat obowiazkowe nie sa.
Ja sie zastanawiam kto to oglada?
Chyba stracency, ktorzy rzeczywiscie nie maja zadnego pomyslu na zycie?
A ze zycie coraz bardziej przypomina kabaret?
Z Francuzami różnie bywa bo są absurdalni haha 
Znowu szufladkujesz?
1 polubienie
Nie szufladkuje! Mówię jak jest haha. Niektórzy są naprwadę jebnięci (mają skrajnie lewicowe poglądy ale i mniejszość o prawicowych poglądach też się znajdzie)
A ilu Francuzow znasz?
Dużo więcej zna moja ciocia niż ja 
Ja piszę o Paryżanach, a więc bardzo specyficznym gatunku XD
Poza tym we Francji się też co nie co zmieniło w przeciągu 10 lat. Ale zazwyczaj są w porządku, tyle że niektórzy są walnięci co nie co…
Ich wadą często jest egoizm 
1 polubienie
No to birbant Ty możesz akurat porównać zdaje się
Jakie są różnice między Holendrami, a Niemcami no i oczywiście ewentualnie z innymi nacjami też możesz porównać ?
Nie wiedzialem ze mamy tyle wspolnego 
Tyle ze ja niczego nie zakladałem.A wczoraj mineło dokładnie 14 lat tego kursowania…
Poznalem Niemców w Watford.Mlode pokolenie-mógłbym byc ich ojcem…Przez 3 miesiące nawet wynajmowaliśmy ten sam dom.Ja na górze,oni na 1 pietrze.Nasze wieczorne biesiady,pytania i znaki zapytania,sport i muzyka…Wszystko to byla wartość sama w sobie.
2 polubienia
Zagadkowa postać…Nikt z nim nie wytrzymuje,pozbyć sie go nie można [ i to z wlasnej kanapy!] a potem"najukochańszy przyjaciel" 
O tych Australijkach to tez bym dorzucił dwa słowa.
To byly pierwsze znajome 14 lat temu w północnym Londynie…Zostawialy ZAWSZE zafajdany prysznic,weekendy zaczynaly od czwartkowych fryzjerów i zakupow a potem znikaly do poniedzialku,wracając w nocy w stanie tak oplakanym ze trudno to opisać…
W tygodniu nic nie robily procz oglądania Simpsonów.Ale raz padl na nie blady strach.Rodzice przylatują!No i zaczely sie porządki.Pojawily sie kolanówki u jednej,kokardki we włosach i w ogóle dzieci cud!I chyba tylko wtedy ktoś wywalił wiecej puszek [po Fosterach] niz my
1 polubienie
Byłam rok za granicą (trochę z przymusu) i nie potrafiłam się przystosować. Dobrze mi tu w Polsce -mimo wszystko. Dobrze mi się tutaj żyje
1 polubienie
Większość nawet nie udaje aniolkow przy rodzicach bo rodzice tacy sami… dzieci kwiaty w doroslym wydaniu.
Zagadkowa postac… duzo czasu musialo minac az przebilismy się przez te warstwy ktorymi się otaczal… podobno to taki jego mechanizm ktory mu pomagal w dziecinstwie kiedy przenosil się z rodzicami dyplomatami do roznych krajow. Musial się jakos odnajdywac w nowych otoczeniach, wiec przybieral rozne maski. Dopiero pozniej zdalam sobie sprawe, że na przyklad kiedy bylo mi smutno(zanim jeszcze poznalam mojego chlopaka) a on przychodzil do mojej sypialni i robil z siebie pajaca i mnie denerwowal to to byl jego nieporadny sposob zeby mnie rozweselić 
Potem(kiedy juz bylam z moim chlopakiem)przychodzil do nas na kanape i spedzal tam caly dzien, bo udawal przed dziadkami ze jest w pracy 
mieszkal niedaleko. Codziennie rano ładnie sie ubieral I wychodzil “do pracy” zeby się nie martwili ze rzucil pracę. Cos musial robic wiec siedzial u nas. Codziennie pierwsza rzecza jaka widzialam po przebudzeniu byla jego twarz w drzwiach kiedy sprawdzal czy juz nie spimy. Po kilku tygodniach syndrom Sztokcholmski sie uaktywnil i okazalo się że jednak fajny jest jak caly czas sie nie wydurnia. Nigdy nie zapomnę swietowania dnia Dziękczynienia z jego rodziną
1 polubienie
Od razu przyznaję się, że nie czytałem innych odpowiedzi 
Wyemigrowałem ale tylko częściowo do Niemiec, po latach stwierdziłem, że chcę pozostać w Niemczech… i wtedy trafiłem do Holandii. Mój plan na teraz: praca w Niemczech, mieszkanie w Holandii.
2 polubienia
Jeśli za moje umiejętności oferują mi w Polsce nawet mniej niż jedną czwartą tego co w Niemczech, to reszta profitów niemieckiego systemu pracy jest tylko fajnym bonusem.
2 polubienia
Czyli tak, jak ja.
4 polubienia
Ciekawe.I ciekawy człowiek.Taki"filmowy".I nie mam tu na myśli głupich komedii.
Co do tamtych kangurzyc…One zdaje sie,byly z tzw. dobrych domów i stąd ta huśtawka zachowań.Przed rodzicami szczególnie.
Miłe były ale przerażająco głupie…
1 polubienie
I tak tez mi sie od razu skojarzyło
1 polubienie