Ciekawe, że przejrzałem wszelkie dostępne słowniki, zarówno drukowane jak internetowe i nic na ten temat nie ma. A przecież to był typowo polski zwyczaj, co prawda już archiwalny ale jednak.
Ok, wyjaśniam. Trochę trwało szukanie,oczywiście, nie w necie. ale wiem gdzie szukać takie rzeczy. Otóż, u Paska znalazłem dwukrotne użycie tego słowa i dalej już nie szukałem. - Monitujcie, waćpanowie pole i tu chodzi o - obserwujcie pole walki.
Drugi raz: - monituj, asan rzecz co oznacza przedstaw, wyjaśnij mi pan, sprawę. Połowa XVII wieku. Jest to obserwacja, patrzenie, odbieranie widoku oraz przedstawianie czegoś, wyjaśnianie, obrazowanie.
Ja tez wiem gdzie szukac
Co do koncowki - -idło moge wyjasnic jak odszukam swoja “Hostoria jezyka polskiego”
Jest to wyraz rodzimy, utworzony według produktywnego modelu słowotwórczego: „czasownik + -idło ” (por. formacje analogiczne: czernidło , kadzidło , kropidło , mazidło , także malowidło , mamidło ). Współczesne monidło jest w pewnym sensie wariantem fonetycznym starego wyrazu mamidło . Formacja ta została bowiem utworzona od czasownika monić – znanego bardziej jako manić lub mamić – formantem -idło . Poświadczona w polszczyźnie XX w.; w znaczeniu podstawowym oznacza portret (najczęściej ślubny) zrobiony na podstawie zdjęcia, wyraźnie jednak upiększony (np. korekta twarzy, dodatkowe ozdoby, bogatszy strój).
W znaczeniu ogólnym, strukturalnym monidło to ‘coś, co zachwyca, pociąga’, także ‘zwodzi, łudzi, mami’.
Na Twoim miejscu nie przejmowałbym się tym wyjaśnieniem. Ten, co to pisał, nie przyłożył się do sprawy. Źle ją zmonitował. Jeśli o historię chodzi, to takich “wyjaśnień” w necie jest multum.