Zmysł orientacji. Wszędzie się gubię.
4 polubienia
Czyli nie tylko ja tak mam!
2 polubienia
Niestety. Mam tak samo. Trudno mi zapamiętać również wszystkich których znam krócej nie dlatego, że ich nie lubię czy lekceważę. Umysł automatycznie nie przyjmuje informacji, które uważa za zbędne ale za to gromadzi różne śmieciowe informacje, które w różnych sytuacjach bardzo się przydają i o których czasem nie wiem, że je mam. To chyba taki dziwny umysł.
2 polubienia
Mniej więcej to samo zjawisko opisałem wyżej.
1 polubienie
Już tak mamy niestety. Każdy ma jakieś swoje.
Czasem jest to bardzo irytujące ale w sumie rzadko, prawda? Mamy za to łatwiej w innych sprawach. Niestety: coś za coś.
2 polubienia
Nie wiem ale ja mam chyba coś z błędnikiem bo mam problemy z równowaga. Rower mam opanowany, nie jeżdżę na 3 kółkach 
ale na łyżwach i rolkach czasem mam problem, tzn nie jeżdżę zbyt dobrze, a może to właśnie brak talentu. Podobnie z pływaniem ale tutaj to wychodzi zwyczajne uprzedzenie do wody.
Co do malowania też ale nie wiem czy mam czy nie ma.m talentu. Trzeba spróbować najpierw.
A ty próbowałaś? I to nie jest tak, że jeśli nawet masz, to namalujesz od razu arcydziedło. Trzeba w to włożyć pracę. Nie dowiesz się czy masz talent nie próbując.
1 polubienie
Też mam kłopoty z wyobraźnią przestrzenną.
2 polubienia
No bo jeżeli posiadasz skrzynkę najdroższej waluty w historii świata, to byśmy żyli długo i szczęśliwie. 
Talent to starożytna jednostka monetarna. Samo złoto. Największa znana, to 150 kg złota najwyższej próby. 
1 polubienie
Umiec skupic sie na jednej rzeczy.
3 polubienia
Właściwie nie ma znaczenia czy będą to talenty po 150 kg czy te drobniejsze po około 30 - objętość skrzynki jest stała, masa złota, która się w niej zmieści również. Mniejsze mogą być nawet lepsze, bo istnieje szansa, że dokładniej tę skrzynkę wypełnią.
Chociaż były też i srebrne talenty.
A teraz ludzie bawią się w jakieś karaty (0.2g)…
2 polubienia
Zgadza się. I srebrne też były. Wszystkie były różnej wagi i wielkości. Mnie by wystarczyła skrzynka tych małych. 
2 polubienia
Mogę wam pożyczyć swojego zmysłu orientacji @joko i @MistrzVarflock . Ja mam wbudowany w mózg kompas, trasę zapamiętuje po pierwszym przejechaniu A nawet jak się zgubie to wiem w która stronę jechać. Będąc zamknięty w dowolnym budynku do którego wszedłem potrafię w pomieszczeniu wskazać kierunki świata.
4 polubienia
Zazdraszczam. Bozia poskąpiła mi takich zdolności.
1 polubienie
Pożyczyć? Lepiej się troszkę podziel.Chociaż tak troszeczkę.
4 polubienia
Taki
3 polubienia
Konkretny, widzę, chcesz mieć talent.
Ja do tego miałem, rozumu zabrakło w pewnym momencie. Ale czasem, w życiu się przydawał.
2 polubienia
Do talentów jakoś nigdy mnie nie ciągnęło, bo to wiąże się z popularnością a ja wolę pozostawać w cieniu. Jest jednak coś, co mogłoby mnie skłonić do wyjścia na światło. Pewna zdolność, dla której warto byłoby się poświęcić. Moc uzdrawiania.
4 polubienia
A ja myślę, że każdy z nas posiada taką moc, tylko przeważnie nie zdaje sobie sprawy z takiego cudu, którego dokonał; czy to słowem, wysłuchaniem, zrozumieniem, a nawet banalnym wydawać by się mogło przytuleniem tudzież uśmiechem… 
Nooooo, chyba, że mówisz o takim fenomenie, jak niejaki Haris , o którym lata temu było głośno, bo miał ponoć leczyć dotykiem i kolejki się do niego ustawiały No co! Sama nawet nawet stałam w takim długim ogonie do niego - podałam jak kazali słaby organ, który “cudowny” Haris miał dotknąć i zanim się spostrzegłam, to niestety już było “następny proszę”… 
I żadnego ciepła, dreszczy, energii, czy innych doznań nie odczułam, o których mówili…
A może ja przypadek niereformowalny jestem? 
A tak w ogóle, to witaj @roqq !! 
I już nie będę się powtarzać na co czekam… ;)))
3 polubienia
@joko, dokładnie mam to samo !
Nawet w lesie mech na drzewach od północy guzik mi mówi, bo nawet nie pamiętam z której strony świata weszłam do tego lasu !
2 polubienia