Wiadomo…Dire Straits i jedno z wiekszych trzęsień ziemi z konca lat 70-tych…Do dzisiaj za ich pierwsze dwie plyty,dałbym sie pociąć…
Energii i fantazji starczylo na jakies 8-9 lat…A potem Mark juz działał na swoje konto…
W 1990 roku skrzyknał starych kumpli i zawiązała sie efemeryczna formacja,The Notting Hillbillies…Taka gra slow od dzielnicy Notting Hill w Londynie i nazywania bluesujacych wiejskich chłopakow [Hillbillie…]
I wyszło świetnie!Troche bluesa,troche lat 30-tych,troche amerykanskich parkietow tanecznych[Run Me Down]…
“Your Own Sweet Way” ktory cytuje,byl u nas najbardziej znanym kawałkiem z tej płyty…
Plyty bardzo piwnej i pubowej.Plyty ktorej fragmentow mozna dzisiaj calkiem czesto posluchac w Anglii,w rozmaitych radiach…
Kupilem wczoraj za 50 pensow.
Jak to mawiała Kate Bush,“Oh England,My Lionheart”
Filmu nie widziałam, utwór tylko znam , lubię jego solowe występy i z zespołem, mają super muzykę, Mark ma w sobie też coś, co mnie do niego przyciąga, nie wiem co.
Ha,ha…Wielu ludzi zadaje sobie to pytanie do dzisiaj.Prawda jest taka ze Mark gra muzyke ktora w innym wykonaniu,w Polsce średnio sie podoba.Takie skrzyżowanie country,bluesa i pop rocka…
Trzeba jednak miec to COŚ…
Ja nigdy nie kieruję się gustami innych, nie interesuję się co warto posłuchać czego nie, albo mnie muzyka porwie po kilkunastu sekundach, albo pyk przerywam i szukam kolejnej
Mam tak samo ale…Nie przerywam po sekundach.
Ostatnio sluchalem dość dlugo debiutu Bjork…
To nie moj swiat i nie moja muza ale chyba bylo warto pozac blizej…
W radiu byly tylko single ktore malo mowia…
Po 5 sekundach też nie przerywam
Moim światem jest muzyka, która poruszy każdą cząstkę ciała, jestem stale na etapie poszukiwań, szukam nowości, coverów, jak leci, byle w duszy zagrało.
