Witam. To pytanie jest skierowane głównie do rodziców, ale może nie-rodzice też będą wiedzieli.
Pytanie dotyczy i braku chęci i braku możliwości Waszego ewentualnego dziecka.
3 polubienia
Dobrze że dodałeś bo inaczej uznałbym pytanie za retoryczne.
Na chwilę obecną,chyba nie ma nic ważniejszego. Nie mamy żadnych kłopotów z dzieckiem i właściwie pozostaje tylko to…
Z tym że oczywiście sprawa pozostaje w naszych myślach.Służyć można pomocą czy wsparciem ale żyć za dziecko się przecież nie da 
To jego/jej wybory…
Tym bardziej że tatuś na tamtym etapie,nie za bardzo mógłby robić za wzór 
O braku możliwości,nie ma absolutnie mowy.
Chęci?Także choć dziecię teraz wydaje sie być skupione w 100% na egzaminach…A kiedy robi się cieplej,od razu wybiegamy myślami w dalekie kraje…
Na wszystko w życiu jest czas i lepiej nikogo ani niczego,nie poganiać 
4 polubienia
Dziecko jeszcze tego nie wie. Rodzic nie może za dziecko planować. Musi pójść własną drogą.
3 polubienia
Bardzo mi zalezy i bardzo mnie martwi niestety. Zwlaszcza aktualnie - znow spotyka sie z chlopakiem, ktory kiedys baardzo ją zranil, zawiodł, okradł itp… a nas wqurwił 
. Ponoc (nie wierzę) dorosl i zmienil sie .
7 polubień
Możliwości. Im mniej ludzi dookola tym gorzej. Natomiast co do reszty? Nie naciskac, nie ingerowac, ale obserwowac. Jak słusznie pisze @collins02 za kogos zycia nie przeżyjesz.
3 polubienia
Moje dziecko jest jeszcze małe, ale o ile mi się klepki w głowie na starość nie poprzestawiają, nie będę ingerować w jego życie prywatne.
Devil w jednym wersie zawarł cały sens. Ale doskonale rozumiem Ihtiel, gdy dziecku dzieje się krzywda i podejmuje decyzję na własną szkodę, to ta bezradność tak wkurza! Człowiek tylko może stać z boku i się przyglądać, bo wszelkie naciski odniosą odwrotny skutek.
Dlatego z całą odpowiedzialnością mogę powiedzieć- brak związku u dorosłego dziecka, to dla mnie nie problem. Wręcz nie moja sprawa. Problem zaczyna się wtedy, gdy to dziecko jest w złym związku, krzywdzone i nic nie można na to poradzić.
2 polubienia
Moje jedno z dzieci ma bordera, jest toksyczna w zwiążku i zarazem bardziej emocjonalna niż przeciętny człowiek… Ostrzega jaka jest, każdego, kto chce wejść z nią w relacje… ale każdy myśli, że da sobie radę…a potem jednak nie jest w stanie tego dźwignąć i robi krzywdę sobie i jej. Mam wrażenie, że jej nie wierzą i że sobie wymyśla, choć się leczy… Każdy rozpad jej związku, to moja obawa, czy to dorosłe dziecko przeżyje kolejny dzień. 
Syn jakoś sobei radzi w świecie z dziewczyną, więc trzymam kciuki…choć osobiście za nią nie przepadam 
A najmłodsza…jeszcze przed nią łamanie serc…ale już się zaczyna 
5 polubień
Hm potrzebuje więcej czasu do namysłu. Póki co dzieci nie mam
1 polubienie
Ale mój brat kończy szkołę w czerwcu. I myślę że dobrze by było żeby znalazł sobie kogoś
@Daniel86 Jeśli moi synowie chcieliby być w związkach - jak najbardziej chciałabym żeby byli w nich szczęśliwi. Jeśliby jednak stwierdzili że nie mają ochoty być w związkch ani w ogóle z nikim się spotykać pozostawiłabym to ich decyzji.
2 polubienia
A gdyby oni chcieli, a by im nie wychodziło lub nie mogli?
Czasy kiedy zamążpójście, bądź ożenek zależne były od rodziców dawno minęły.
2 polubienia
W wiekszosci przypadkow tak, ale ciagle sa srodowiska, gdzie na mezalanse krzywo sie patrzy, a bez slubu to nie po bozemu.
Pytanie było do waranzkomodo, ale pozwól, że ja też odpowiem.
Jest takie powiedzenie: ,Dziecko się uderzy, a matkę boli’‘, albo gdzieś słyszałam cytat(?) ,Decydując się na dziecko dziecko, zgadzasz się, by twoje serce znalazło się poza twoim ciałem’‘.
Zgadzam się z nim. Moje dziecko, to moje ,serce’'. Kiedy jest mu źle, ja również nie jestem szczęśliwa.
Kiedy dziecko cierpi, kochający rodzic cierpi razem z nim. Może nawet i mocniej, bo dochodzi jeszcze poczucie bezradności. Na tej zasadzie po prostu należałoby zmienić pytanie:
- Jak ważne jest dla Was, żeby wasze dziecko było szczęśliwe/spełnione?
W takiej formie bardzo jest dla mnie ważne. Nie wiem czy jest coś dla mnie ważniejszego w ogóle? Jednocześnie zdaję sobie sprawę, jak ograniczony jest mój wpływ na to. I to jest chyba ogólna bolączka rodziców.
Natomiast nigdy w takiej formie, że moje dziecko ma być w jakimś tam związku, czy wykonywać jakiś zawód, aby zaspokoić moje ambicje, wyobrażenie o ,właściwym sposobie życia’'. Nigdy! Nie o mnie i moje dobro tutaj chodzi.
4 polubienia
Moim obu przyszłym zięciom powiedziałem to samo gdy dowiedziałem się, że chcą się żenić z moimi córkami. - Chciałbym tylko, żebyście ze sobą dobrze żyli.
4 polubienia
@Daniel86 Doradziłabym terapię. I jakieś sposoby na poznanie kogoś. Aczkolwiek to trudne - czasem trzeba się pogodzić z tym że nie poznało się nikogo kto by nam odpowiadał/ kto spełnia nasze standardy/kogo byśmy chcieli: wtedy trzeba się zastanowić jak wieść satysfakcjonujące życie w pojedynkę.
1 polubienie
Jeszcze gorzej gdy poznamy, a ten ktoś nas nie chce. Nawet na tym forum był przypadek, co przeżywał takie odrzucenie przez lata, nawet dekady.
Jak to ktoś powiedział- ,Nieszczęśliwa miłość może zakończyć szczęśliwe życie’'. Oby to zdarzało się jak najrzadziej, najlepiej wcale.
1 polubienie